Cukrzyca
Cukrzyca jest przewlekłym schorzeniem, którego przyczyną jest zaburzenie wydzielania insuliny. Za mała ilość insuliny w organizmie powoduje zaburzenia w zakresie wykorzystania glukozy przez komórki organizmu, co powoduje zwiększenie stężenia glukozy we krwi oraz wydalanie glukozy wraz z moczem.
Choć cukrzyca może rozwijać się w różnym wieku (cukrzyca typu 1 zwykle rozwija się u dzieci i młodzieży, natomiast cukrzyca typu 2 u dorosłych), zwykle towarzyszy pacjentowi do końca życia. Z tego względu choroba ta wymaga nieprzerwanego leczenia, na które składa się postępowanie niefarmakologiczne (modyfikacja trybu życia) i leczenie farmakologiczne.
W przebiegu cukrzycy rozwijają się różne powikłania, w tym choroby układu nerwowego, choroby nerek i oczu.1-4
Po zdiagnozowaniu cukrzycy każdy pacjent musi zrozumieć, w jaki sposób cukrzyca i jej powikłania mogą
wpłynąć na jego życie.
Wyróżnia się dwa podstawowe typy cukrzycy: typ 1 i typ 2
Cukrzyca typu 1, której przyczyną jest brak zdolności do produkowania insuliny, stanowi około 5-10% przypadków cukrzycy. Przeważnie rozwija się jako pierwsza u dzieci i młodzieży. Osoby z tą postacią choroby muszą codziennie przyjmować insulinę w postaci iniekcji, z powodu braku możliwości produkcji insuliny w wyniku autoimmunologicznego niszczenia komórek β trzustki.4
Cukrzyca typu 2 odpowiada za około 90-95% przypadków cukrzycy i jest najczęściej diagnozowana u osób dorosłych. Wynika z nieodpowiedniego wydzielania insuliny i oporności na produkowaną insulinę. Cukrzyca typu 2 wywoływana jest przez czynniki środowiskowe, takie jak otyłość, siedzący tryb życia i niewłaściwa dieta. Obecnie coraz młodsze osoby chorują na ten typ cukrzycy.4
1.American Diabetes Association. Diabetes Care 2010;33(Suppl. 1):S62–S69. 2.Maddigan SL, et al. Qual Life Res 2005;14(5):1311–1320. 3.International Diabetes Federation. IDF Diabetes Atlas: 6th Edition. 2013.4. Bellamy L, et al. Lancet 2009;373(9677):1773–1779.
MA-PF-OPHT-PL-0024-1
